تک بیتی،دوبیتی کریم اهل بیت (علیه السلام)(93/10/03)

ﻣﺠﺘﺒﯽ(ﻉ) ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ

ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻭ ﺣﻤﺪ ﻭ ﻧﺎﺱ ﺑﻮﺩ

 ﺩﺭﮐﻼ‌ﺱ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺩﺏ

ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺍﻭ ﻋﺒﺎﺱ (ﻉ) ﺑﻮﺩ

 

 

یا رب نصیب هیچ غریب دگر مکن

دردی که گیسوان حسن را سپید کرد

 

 

 خواب می دیدم که در صحن کریم اهل بیت

حاتم طائی فقط جاروکش است و خادم است

نقش یا زهرا به دیوار ورودی حرم

ذکر کاشی های باب المجتبی یا قاسم است

 

 

خاک تربت بگذارید درون کفنم

تا بدانند همه گریه کن و سینه زنم

پیش چشم همه ی عالمیان در محشر

فاش گویم ایها الناس "غلام حسنم"

 

 

 

خواهی که اگرجهان به کام تو شود

یا سکه ی عاشقی به نام تو شود

بر سینه بزن مهر غلامی حسن

 تا هر چه امیر است غلام تو شود

 

 

 

هر که بشنیده صداى مجتبى / تا ابد شد مبتلاى مجتبى

سالها بهر حسین باید گریست / تا کنى درک عزاى مجتبى . . .

 

 

 

بوی پیراهن یوسف به وطن می آید

اربعین می رود و بوی حسن می آید

 

 

 

به طوفان بلا یم یا حسن گفت

 برای دفع خود غم یا حسن گفت

 زبان معجزه بی خاصیت بود

 به فرمان خدا دم یا حسن گفت

 

 

 

همه گفتند حسین و جگرم گفت حسن

سینه و دست و سر و چشم ترم گفت حسن

گوشم از بدو تولد به شما عادت کرد

مادرم گفت حسین و پدرم گفت حسن

 

 

 

ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ

ﮔﻮﯾﺎ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ

ﺫﮐﺮ ﻟﺒﺸﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﻭ ﺳﻤﺎ ﺣﺴﻦ ﺣﺴﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ

 

 

 

 

 

 

 همه گفتند حسین و جگرم گفت حسن

سینه و دست و سر و چشم ترم گفت حسن

 

گوشم از بدو تولد به شما عادت کرد

مادرم گفت حسین و پدرم گفت حسن

 

 

 

 

 

 

یا امام حسن (ع)

ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﯽ ﻟﺤﻦ ﻓﺼﯿﺤﯽ ﺩﺍﺭﯼ

 ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻣﻠﯿﺤﯽ ﺩﺍﺭﯼ

 ﺁﻗﺎ ﺣﺮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻟﻬﺎﻣﺎﻥ

ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﺿﺮﯾﺤﯽ ﺩﺍﺭﯼ

 

 

 

 

 

 موی حسن ز غصه ی زهرا سپید شد

 

رسم کریم هاست غم یار میخورند

 

 

 

 

 

هرچه دارم می دهم ای آفتاب ...

روی قبر مجتبی (ع) کمتر بتاب ....

 

 

 

 

 

 

فطرس اگر ز یمن حسین پر گرفته است

جبریل را 'حسن' پر پرواز داده است

 

 

 

 

ﯾﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﯽ (ﻉ)

ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﺪﺍﯼ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ

 

ﯾﺎ ﺁﻥ ﺳﺮﯼ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ

 

 ﺑﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﺯﻫﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺯﻫﺮﺍﺳﺖ

 ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻋﺰﺍﯼ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ

 

 

 

 

 

یا کریم اهل البیت"حسن جان"

 

یک روز در مسابقه ی با برادرت/

 

خرج حسین شد همه تشویق مادری/

 

دیدی که کوچک است خودت رازمین زدی/

 

جانم فدای این همه مهر برادری...

 

 

 

 

 

 

 

 

جانم امام حسن(ع).....

 

 

هرکسی شدسائلش دیگرغنی شدروزی اش

 

این حسن(ع) بعد از خدا پشت و پناه بینواست...

 

 

 

 

 

 پدرت صاحب خاک است،درست،حرفی نیست

این چه وضعی است،چرا این همه خاک ارث تو شد؟!

 

یا امام حسن ع

 

 

 

 

 

 

 یا امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)

 

عشق یعنی یا کریم، بی انتها

ببخشش چند زندگی  بی ادعا

عشق یعنی سفره ی شاهنشهی

از خودت بیشتر، به مسکینی دهی

 

 

 

 

 

 آسمان میبارد و قبر تو هم گل میشود

من فدای سنگ قبری که نداری یا حسن

.....

 

 

 

 یا امام حسن (ع)

ﺟﻨﺖ ﺑﯽ ﺗﻮﻋﺬﺍﺑﺶ ﺯ ﺟﻬﻨﻢ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ

ﺩﺭ ﺩﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﮔﺮ ﭘﺎ ﺑﺴﺮﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ

 

 

 

 

 

 یا امام حسن علیه السلام

تـــو بده شربت دیـــدار ابـــاعبدلله

شــربت از دست کــــریمان شکرش بیشتر است...